Canada
Mariannhill Canada
De Missionarissen van Mariannhill in Canada zijn altijd onderdeel geweest van dezelfde religieuze provincie als hun medebroeders in de Verenigde Staten. De Amerikaanse regio werd een religieuze provincie in 1938. In datzelfde jaar werd het Generalaat, vanwege veiligheidsredenen, verplaatst van Oostenrijk naar Engeland.
1947
Markeert het begin van de eerste Mariannhill vestiging in Canada. Broeder Eucharius Dinkel en broeder Jordan Himmelman waren al in Canada als Duitse gevangenen (WO II) na de overwinning van de geallieerden op Duitsland. De twee broeders troffen een kerk aan met een groot aantal roepingen tot het religieuze leven en het priesterschap. Ze moedigen deze nieuwe Mariannhill vestiging aan, temeer omdat de situatie in Europa te onzeker was om daar nieuwe huizen te openen.
De Mariannhiller missionarissen bewonderden al de apostolische ijver van de Canadese obligaten in Zuid- Afrika, met wie ze regelmatig contact hadden. In september 1948 ontving deze nieuwe vestiging, Mont-Sainte-Anne genaamd, haar eerste studenten. Deze vestiging staat net buiten het centrum van Sherbrooke, in de Franstalige provincie Québec, Canada.
De Nederlander pater Chrysantus v.d. Idsert werd priester gewijd op 9 december 1945 en was prefect van de studenten op St. Paul Arcen in Nederland van 1946 -1949. Hij vertrok met al zijn ervaring met pater G. Gebbing vanuit St. Paul, Arcen Nederland naar het klein seminarie ‘College de Mont Sainte Anne’, Roch Forest, Sherbrooke in de provincie Québec. Zij kwamen in een hypermodern gebouw. Ongekend was dat men de stofzuigerslang in de muur kon pluggen. In Nederland had men niet eens een gewone stofzuiger na de oorlog. Het college geven lukte hen na het eerste semester na intense voorbereidingen en studie van de Franse taal.
1954
In dit jaar gingen de eerste Canadese studenten van de congregatie naar Brighton in de USA om hun noviciaat te beginnen. In mei 1961 vond de wijding van de eerste Canadese Mariannhiller, pater Gervais Giguère, plaats in Sherbrooke, Québec. Later was hij meer dan twintig jaar rector van Mont Sainte Anne.1963
In 1963 werd een nieuwe aanbouw gerealiseerd met o.a. een prachtige kapel en een gymnasium. In het begin van de zestiger jaren onderging de provincie Québec diepe sociale veranderingen. Het werd de ‘vreedzame revolutie’ genoemd. Deze ‘vreedzame revolutie’ veroorzaakte enkele belangrijke veranderingen in de opvoeding/onderwijs. Er ontstond o.a. een Ministerie van Onderwijs. Lessen in klassieke talen, onderwezen in het klein seminarie, zoals op Mont Sainte Anne, werden beëindigd. Na klassieke studies konden de studenten naar de universiteit. Dit system werd vervangen door 5 leerjaren voortgezet onderwijs, High School genoemd. Nadien moesten de studenten nog 2 tot 3 jaar naar College voordat ze naar de universiteit konden gaan. Daarom verenigden zich tien religieuze congregaties, waaronder Mariannhill missionarissen in 1965 in een instituut op College/niveau, zoals op de klein seminaries. Deze kreeg een nieuwe naam: ‘Séminaire Saint Augustin’ en kwam dicht bij Québec City.
De Mariannhiller missionarissen hadden een eigen onderkomen waar ze 40 studenten konden huisvesten. De Mariannhillers van de provincie Québec hebben vaak nauw samengewerkt met andere religieuze congregaties. Als voorbeeld: in 1967 verwelkomden ze enkele jaren de Assumptionist fathers en studenten in Mont Sainte Anne, na de sluiting van hun instituut.
1972
In 1972 werd de Mont-Sainte-Anne Arena gebouwd. Het jaar daarop 1973, installeerden ze de noodzakelijke uitrusting voor het kunstijs. Hierdoor konden de studenten hun nationale sport, ijshockey, spelen. In 1974-1975 woonden de Consulaten missionarissen met hun studenten bij de Mariannhill gemeenschap in het Seminarie-Saint-Augustin.
In 1983 besloten ze, het geheel toe te vertrouwen aan een groep leken, terwijl de Mariannhill gemeenschap de school beheerde. Mr. André Bessette werd de eerste leken rector van de school. Memorabel 1990. Pater Yves la Fontaine, een Canadees, werd gekozen tot generaal overste van de congregatie; missionarissen van Mariannhill. Tot 1991 woonde de Mariannhill gemeenschap binnen de muren van Mont Sainte Anne. Maar aangezien het aantal studenten toenam, groeide de behoefte aan meer ruimte. Daarom besloten de Mariannhill missionarissen om een nieuw klooster te bouwen, aan de andere kant van de weg, tegenover de school. In 1992 betrok de gemeenschap haar nieuwe tehuis.
Memorabel 1996. Het generaal kapittel van de congregatie van Mariannhill werd gehouden in Saint-Augustin, vlakbij Québec City. Door een belangrijke terugval in het aantal studenten, waardoor ernstige financiële problemen ontstonden, moest het Séminaire-Saint-Augustin in 1996 sluiten. Echter, de Mariannhill congregatie behield zijn onderkomen. De Mariannhiller missionarissen willen graag hun oprechte dankbaarheid uitspreken naar de Little Sisters of the Holy Family voor de door hun verleende diensten en hun jarenlange betrokkenheid. Jaar in jaar uit voltrokken zich belangrijke veranderingen in de geschiedenis van Mont-Sainte-Anne en in 1998 vierden zij hun vijftigste verjaardag in Canada.
2000
Vanaf 2000 wijden de Mariannhillers zich voornamelijk aan missiebezieling en pastoraal werk. Daarom neemt de Mariannhill Mission Centre een belangrijke plaats in het huis in. Er is ook een Publicatie Office voor twee tijdschriften: RMM, Franstalig en Leaves, Engelstalig. Een ‘Roepingen Centrum’ geeft sommige jongeren en wat oudere mensen de kans om hun mogelijke roeping te onderzoeken. In 2000 werkten acht Mariannhillers in de provincie Québec en acht Canadese medebroeders in buitenlandse Missiegebieden. Een groep van 15 toegevoegde leden helpen de gemeenschap om haar zendingstaak te voltooien.
Naschrift:
Een paar jaar na zijn vertrek kwam Pater Chrysantus van den Idsert met verlof op St. Paul en bracht een hypermodern filmapparaat mee. Bij het vertonen van zijn meegebrachte films pasten de stekkers natuurlijk niet (USA model) en moest het apparaat nog omgezet worden op gelijkstroom 120 Volt van de eigen centrale. De studenten waren zwaar teleurgesteld niet alleen om dit moderne item niet werkend kunnen zien, maar vooral om de films te zien wat pater Chysantes allemaal vertelde over de moderne wereld aan de andere kant van de grote plas. Sterke verhalen van andere missionarissen bleken achteraf soms ook wel grote sprookjes te zijn.Doch na een week bleek het mogelijk om de beelden te zien, zij het dat het apparaat toch niet naar wens functioneerde op de vooroorlogse techniek van Europa. De waarheid van zijn verhalen kon men enigszins vaststellen. Zij het dat de film zwakjes en vertraagd, verfomfaaid, geen vertoning was. Jammer voor de leerlingen op St. Paul dat zij van dit wonder der moderne techniek, door technische stilstand in WO II niet konden genieten. St. Paul had op dat moment terecht andere prioriteiten.
Van St. Paul Arcen vertrok ook student Wim van Overvelt uit Deventer enige jaren later naar Canada om daar verder te studeren omdat zijn ouders met het hele gezin naar Canada verhuisden om daar een nieuwe toekomst op te bouwen.
In het eerste decennia na WO II vertrokken veel Nederlandse gezinnen en jongemannen naar Canada om daar een beter perspectief aan hun leven te geven wat de meesten ook lukte. Enkele kwamen terug om diverse redenen.
Decennia later keerde Pater Chrysantus van den Idsert terug op St. Paul na eerst nog in Engeland gewerkt te hebben. Hij vertrok vanuit St. Paul Arcen om als pastor in Isselburg BRD vlak over de grens in ’s-Heerenberg zijn levensmissie af te sluiten. Hij overleed op 4 april 1994 en is aldaar begraven. Pater G. Gebbing is in Canada werkzaam gebleven en overleden 6 oktober 1986 te Detroit USA en aldaar begraven.