Stichting Missionarissen van Mariannhill
In 1880 komt Prior Franz Pfanner met 30 monniken van Maria Stern uit Banja Luka aan in Zuid Afrika. Na twee jaar zware arbeid in verzengende hitte, harde droge winden, waarbij geen gewas tot wasdom kwam, omdat het bijna nooit regende en ver van de bewoonde wereld met slechte lange aanvoerwegen, stierf menig monnik. Ook krioelde het van de apen kolonies.
Prior Franz besloot hier weg te trekken. Het klimaat in Dunbrody en zijn omstandigheden waren ongeschikt hier een bestaan op te bouwen. Hij vroeg een ander gebied aan bisschop Charles Jolivet, O.M.I. van het vicariaat Natal. Deze bood hem een plek aan in december 1882 in een vruchtbare vallei, in de Zuid Afrikaanse Provincie Kwa-Zulu-Natal. De opdracht was een centrum te bouwen voor een succesvolle scholing van landbouw, vakopleidingen en evangelisering. Hij kocht de landerijen van de Kolonisatie Compagnie, bestaande uit een deel van het landgoed (boerderij) Zoekoegat, in de buurt van Pinetown.
Op 26 december 1882 startte de bouw van het klooster ‘Mariannhill’ (de naam is een samentrekking in het Engels van Maria en Anna op een heuvel) in Natal. Ca 80 km van de zeehaven Durban aan de Indische Oceaan. In 1884 begon de eerste evangelisatie van zwarte personen. In 1885 werd Prior Franz tot de eerste missie-abt gewijd van het pas gebouwde klooster Mariannhill. Ook in 1885 stichtte Abt Franz de Congregatie van de ‘Missiezusters van het Kostbaar Bloed’, ook wel de Missiezusters van Mariannhill genoemd. De officiële constitutie (erkenning) werd door Rome bevestigd op 2 oktober 1906 door Paus Pius X.
De uitbreiding met scholen, werkplaatsen, drukkerij en postkantoor verliep voorspoedig, mede door hun uitmuntend vakmanschap en tomeloze inzet en zeer lange werkdagen. De landerijen brachten, mede door kennis en vakmanschap, alsmede mechanisatie, een royale bijdrage aan de opbouw en uitbreiding van hun eerste Missiestatie.
In 1886 werd de 1ste buiten statie in Zuid Afrika in Reichenau gesticht. In 1892 visiteert, onderzoekt en controleert Abt F. Struck van het klooster Ölenberg uit de Elzas de Abdij van de Trappisten Mariannhill in Zuid Afrika. Hij stelde vast dat er een spanningsveld was ontstaan tussen het strenge Orden ideaal, het contemplatieve ‘Ora et Labora’ en het werk van de dynamische en succesvolle, naar buiten gerichte, missioneringswerk van de Trappisten van Mariannhill, zoals scholing en missionering aan de Kaffers in Natal. Het werk op de landerijen en werkplaatsen verliep niet in stilte. Het echte contemplatieve ‘Bid en Werk’ in stilte, was niet meer.
Er ontstaan misverstanden. In 1892 wordt Abt Franz Pfanner een jaar van zijn functie ontheven. Ook ieder contact met de zusters wordt hem verboden.
In 1893 volgt zijn vrijwillige resignatie. Hij trekt zich terug in eenzaamheid en leeft als kluizenaar op de Missiestatie Emmaus in Zuid Afrika. Hij blijft zich inzetten voor zelfstandigheid van Mariannhill en zijn Zusters van het Kostbaar Bloed. Hij verblijft hier tot aan zijn dood. Zijn missionaire ijver strekt zich uit over de gehele wereld.
In 1898 werd Mariannhill, in relatief korte tijd, de grootste Trappisten gemeenschap van de wereld met 285 monniken.
In 1906 werden de constituties (leefregels) van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed door Paus Pius X goedgekeurd. Op 2 februari jaar 1909 lost Paus Pius X de spanningen op tussen de Orde der Trappisten en de Trappisten van Mariannhill Zuid Afrika. Per decreet erkent en verheft hij de abdij van Mariannhill tot een zelfstandige gemeenschap Missionarissen van Mariannhill met eigen leefregels, passend bij de realiteit van hun missiewerk.
Op 24 mei 1909 sterft Abt Franz Pfanner als kluizenaar in Emmaus bijna 84 jaar oud. Hij wordt begraven op het kerkhof van Mariannhill. In 1936 wordt bij het generale kapittel van Mariannhill de officiële naam wereldwijd: Congregatie Missionarissen van Mariannhill. (CMM)
